Aangeland in Suriname

8.00 uur en daar zitten we dan. Te zitten…in de zon! In de Surinaamse zon!;)

Na een 9 uur durende vliegreis zijn we gisteren om 16.00 uur (lokale tijd) geland in Suriname. De vliegreis is goed verlopen. Op een gegeven moment hadden we niet eens meer in de gaten dat we vlogen! (Nou ja, alleen met ons verstand dan, want op een gegeven moment begonnen onze voeten, benen en rug wel een beetje te protesteren van de weinige ruimte die ze kregen!;) In het vliegtuig hadden we al een beetje kennis gemaakt met Surinamers en andere reizigers en van alle kanten kregen we tips en goedbedoelde adviezen waar we zeker een keer heen moesten…

En dan, nadat je eindelijk geland ben, is het niet koffer pakken en gaan…nee dan komt eerst de douane nog. Al zwetend in die rij staan en maar hopen dat je toegelaten wordt!;) Gelukkig zagen we er aardig serieus uit, wat we natuurlijk ook zijn, en werden we toegelaten! En dan de koffers pakken…Evelien had haar backpack al snel in het oog, maar mijn koffer liet nog even op zich wachten (Is ‘ie dat? Nee! Die dan? Nee, ook niet! Die dan? Nee, ooook niet! Waarbij je je moet voorstellen dat ik steeds sipper keek!) De opluchting was dan ook groot toen ik eindelijk mijn knalroze koffer in de gaten kreeg!

Dan kwam kwestie geld om de hoek kijken..nu wisselen of later? Nu gelijk maar…hebben we dat ook gehad! Daar stonden we dan: beplakt, bezweet, brak en met veel te grote koffer, backpack en tassen. Ondertussen ons vertwijfelend afvragend of onze taxi er wel stond…bij de uitgang van de luchthaven werden we al toegeroepen door verschillende chauffeurs of we een taxi wilden; ‘Nee, wij hebben er al een’ was ons steevaste antwoord. En ja hoor, daar tussen al die mensen, stond onze chauffeur op ons te wachten met een papier met onze namen er op. Oef, goed geregeld!

Toen een uur rijden naar ons verblijf; ondertussen kwamen langs allerlei dorpjes. Dat was wel even slikken, want we zagen alleen maar ‘huisjes’ van golfplaten en mensen en kinderen die langs de weg liepen te scharrelen en vis verkoopten (of ander voedsel, maar hiervoor was het al te laat, dus dat hebben we nog niet gezien). Ook kwamen we heel veel gammele busje tegen en onze taxi-chauffeur vertelde dat je gewoon langs de kant van de weg kan gaan staan en met je handen wapperen en dat je dan mee kunt (dus niet hoeven zoeken en rennen naar een bushalte!;) In de stad wel meer ‘echtere’ huizen en veel supermarkten, maar dan allemaal op z’n Surinaams. (Vandaag overdag toch nog maar eens beter bekijken!)

Bij ons appartement konden we geen boeh of bah meer zeggen, maar dat laatste is ook helemaal niet nodig, want het ziet er allemaal heel schoon uit hier. Ook werden we vriendelijk ontvangen en al snel weer alleen gelaten (omdat we meer aan het slaapwandelen waren, dan dat we echt heel aanspreekbaar waren!) Na een douche, even zitten, water drinken, weer even zitten, met water je gezicht afkoelen, zijn we dan in ons bed gedoken! (Lees: op ons bed gaan liggen, want een laken of wat dan ook is geheel overbodig).

Tot zover de eerste indrukken…ik hou jullie op de hoogte (nu eerst toe aan iets heel, Heel, HEEL koels# hallo zwembad!