Van kakkerlak tot kaaimannen...

Ha allemaal,

Tot mijn schrik zag ik dat mijn laatste blog alweer even geleden is, dus daarom hier een up-date van de afgelopen week!

De vorige keer dat ik schreef was het vrijdagavond en waren er de voorbereidingen voor het feestje van de buurvrouw...wij hadden het 'geluk' dat het feestje net onder ons raam plaatsvond (nope)!

De zaterdagavond zijn we de muziek ontvlucht en met zes andere meiden, die ook in Paramaribo stage lopen / werken / vrijwilligerswerk doen, wezen uit eten bij 'Massala Breezes'; een heerlijk Javaans restaurant. Hier heb ik ook voor het eerst sinds ons verblijf 'Surinaams' gegeten. Ik had de saoto soep; soep met tauge, aardappelreepjes, ei (en wat al niet meer). Hmm dit was erg lekker;) Ook had ik kip sate (dit is dan wel weer wat Nederlandser), maar de sate hier is wel wat pittiger en minder vloeibaar...

Een van de meiden (C.) kreeg nog iets op haar bordje wat ze helemaal niet besteld had, namelijk een kakkerlak! Deze kakkerlak liet zich zo van het 'plafond' in haar haar vallen...Brrr! Hij heeft daar overigens niet lang kunnen zitten, want C. sloeg 'em gelijk uit haar haren en de rest van de avond heeft hij onder acht paar oplettende ogen en op een paar meter afstand van onze tafel op de grond gelegen!

Toen we thuis kwamen was het feestje nog in volle gang, maar ondanks de muziek vielen we toch nog snel in slaap. De volgende morgen moesten we er weer vroeg uit, want de kerk waar wij heen wilden gaan begon al om 9 uur!

Wij zijn naar de Hervormde kerk in het centrum geweest. Het was een bijzondere dienst, met zowel overeenkomsten als verschillen (met wat wij in Nederland gewend zijn). De mensen waren heel aardig en na afloop van de dienst was het dan ook druk handen schudden en je verhaal vertellen;)

De maandag, dinsdag en woensdag hebben we stage gelopen en de woensdag was voor mij een bijzonder dag, omdat ik toen jarig was...

Mijn verjaardag begon al dinsdagavond om 19.00 uur Surinaamse tijd (omdat het in Nederland toen 00.00 uur was!;) Evelien had als verrassing onze kamer versierd met slingers (van Janneke uit Nederland mee gekregen) en ballonnen, terwijl ik aan het eten koken was (lees: broodjes hamburger bereid had;) Toen werd ik een paar minuten in mijn kamer opgesloten (nou ja, misschien was het maar 1 minuutje en ik liet me vrijwillig opsluiten)...en toen ik geroepen werd...tadaa!...zaten er kaarsjes met 'Happy Birthday' in de broodjes, werd de fles bubbels ontkurkt (wat niet zonder gevaar ging:p) en werd ik van alle kanten gefeliciteerd en T. niet te vergeten die alles op de gevoelige plaat vastlegde!=) Ook had ik cadeautjes vanuit Nederland meegekregen waar ik dan nu eindelijk het papier vanaf mocht ritsen, hihi! Zoals je wel begrijpt: ik voelde met heeel erg jarig!

De volgende morgen kwam ik op school en zeiden de kinderen gelijk: 'Miss Janita, it's your birthday!', en begonnen voor mij 'Happy Birthday' te zingen. (Evelien had de kinderen de dag ervoor verteld dat ik jarig was!;) Daarna zongen ze nog een Surinaams verjaardagliedje, kreeg ik een mooie, door de kinderen gemaakte, verjaardagkroon op mijn hoofd en wilden allemaal voor mij een verjaardagstaart op het bord tekenen (die ik lekker opgesmuld heb > 'Oh no Miss, you can not eat that!'=) Met de break heb ik de kinderen op dummy's getrakteerd (wat de meeste kinderen niet kenden en heel lekker vonden) en voor mijn 'collega's' had ik stroopwafels, (die ze allemaal like-ten...) Grappig iets: de Engelsen geven geen hand als ze je feliciteren, maar zeggen gewoon 'Happy birthday'...gelukkig had een andere juf mij dit verteld, dus dit voorkwam dat ik met mijn hand in de lucht stond te zwengelen...;)

's Avonds zijn we met drie andere meiden (uit ons appartement) bij Zus&Zo wezen eten > waar ik mijn eerste kouseband op heb!;) Heel 'romantisch' tentje: wel 3 keer viel het licht uit, dus daar zaten wij te zitten in het donker, en maar wachten en wachten op ons eten...

Donderdag waren we vrij van onze stageschool, om op een Surinaamse school te gaan kijken (wat op het laatst niet door kon gaan > schijnt Surinaams te zijn;), dus zijn we fiesten gaan huren voor het weekend, want vandaag (vrijdag) zijn we ook vrij, omdat het hier een feestdag is.

Om op dat fietsen terug te komen: dat was, (hoe zal ik het eens omgeschrijven), dat was een hele tour! Ten eerste moet je hier links rijden, dus extra opletten bij kruispunten enzooc dat je aan de linkerkant blijft fietsen en ten tweede hebben ze hier in de stad veel 1-richtinswegen wat ook voor fietsers geldt! Dus waar wij net naar rechtst wilden, mocht je alleen links of rechtdoor en waar wij links wilden, mochten we alleen maar rechts! De 1e keer wisten we niet dat 1-richtingswegen hier ook voor fietsers gelden, maar daar attendeerde een vriendelijke Surinamers ons al snel op...oeps wij gauw omkeren!

Op een gegeven moment hadden wij voor ons gevoel een heel rondje gefietst en waren we nog niet op plaats van bestemming...wij fietsten toen een andere weg in; bleek het ook een 1-richtingsweg te zijn! Wij nu toch maar doorfietsen, omdat we anders echt niet wisten hoe we er moesten komen; nou dat hebben we geweten! Van alle kanten werd er naar ons geschreeuwd, auto's en bussen (die op het busplein stonden te wachten) kijkhard toeteren en die blikken van de mensen...wij zijn maar hard doorgefiest!

Toen we eindelijk bij de winkel aan waren gekomen waar we zijn moesten, waren we helemaal oververhit en bekaf...hierna zijn we ook naar huis gegaan, in een stoel geploft en konden het eerste half uur geen bah of boe meer zeggen....#weer een ervaring rijker!

Vanmmidag gaan we op trip (dit is mijn cadeau van Evelien). We gaan (met een tour) naar een plantage, dolfijnen spotten en 's avonds op kaaimannenjacht! Ik ben benieuwd! Het lijkt me heel gaaf, en tja die kaaimannen spotten...ik hoop maar dat ze geen honger hebben;)

Lieve groetjes vanuit Paramaribo en tot het volgende verhaal!